H@P! Magazine is een uitgave van het praktijkcluster Food van CIV Groen.
Reacties vinden we leuk, stuur ze naar Esther Wouters.
Je leest dit magazine het beste op je desktop of telefoon of tablet in horizontale stand.
Uit vrije wil
Een tijd geleden verdiepte ik me in het werk van onderwijsfilosoof Biesta. Niet helemaal uit vrije wil, beken ik meteen. Ik was aan een master-opleiding begonnen. Om studiepunten bij elkaar te sprokkelen las ik een artikel van Biesta over ‘the politics of learning’. Een nogal geestverruimende ervaring. In het artikel gooit hij een aantal kritische vragen op over leren. Vooral over het fenomeen ‘Leven Lang Leren’. Over de taal die we daarvoor gebruiken. Daar zit volgens Biesta een hele partij dreigtaal bij. ‘In deze tijd van razendsnelle ontwikkelingen raken mensen snel achterop als ze niet hun hele leven blijven leren’. ‘Verduurzaming lukt alleen als we met de hele maatschappij een lerende community worden’.
Daar moest ik wel even op kauwen. Want die taal ken ik maar al te goed. Sterker nog, ik ben iemand die dit soort zinnen regelmatig opschrijft. Biesta werpt in hetzelfde artikel verder de vraag op of wat we collectief beschouwen als ‘goed leren’ niet erg wordt gedicteerd door economische motieven. Bedrijven die vinden dat hun mensen voorop moeten lopen om winstgevendheid te waarborgen. Leren is goed als het dat doel dient. Waar is de emancipatoire functie van het leren? vraagt hij zich af. En moeten we niet vrijheid en plezier aan mensen teruggeven om te leren en zich te ontwikkelen?
Nu zijn in de foodsector economische motieven nooit ver weg en dat is heel logisch voor zo’n omvangrijke en cruciale industrie. Dus ook in dit magazine vindt u gepaste dreigtaal. De facts and figures en het artikel ‘Momentum voor leven lang ontwikkelen’ belichten waarom het echt moet, en wel nu. Daar is geen woord Spaans bij. Toch denk ik dat we met dit nummer zeker ook gehoor geven aan de oproep van Biesta. Want het plezier, de ruimte, de menselijke maat en teamgeest die de ontwikkeling van mensen met zich meebrengt, daar staat het interview met Karin Vinke van Friesland Campina precies bol van. Een heerlijk inspirerend verhaal. Dat geldt ook voor het interview met ondernemer Wim van Rijn van Hazeleger Kaas. Hij vertelt over het zoet én het zuur van het actieve bedrijfsbeleid om mensen uit te nodigen zich te ontwikkelen. Treffend: ook als iemand zich het bedrijf uit ontwikkelt, ondersteunt Hazeleger dat. ‘ Want: ‘Als ze ergens anders wel die promotie kunnen maken, dan zeg ik ook: doe maar’. Een behoorlijk emancipatoir standpunt, als je het mij vraagt.
Sil de Weerd heeft zijn ontwikkeling als professional zelf georganiseerd. Na zijn studie volgde hij zijn passie en werd ondernemer. Met wat hulp, een training, vallen en opstaan heeft hij het gered. ‘Het meeste leer je toch door gewoon te doen’, is zijn stelling. Daar spreekt persoonlijke kracht en gevoelde vrijheid uit. Ik hoor Biesta inmiddels juichen. Dan nog het meetingpoint dat in dit nummer lekker uitgebreid wordt uitgelicht. Want faciliteren van ontwikkelen vraagt begeleiding en organisatie van onderwijs en bedrijfsleven samen. Het Meetingpoint Beet! heeft daarvoor 7 learning communities gebouwd rondom thema’s in het voedselsysteem. Je zou kunnen zeggen dat de bedrijven en docenten hier samen leren hoe studenten goed te begeleiden in het leren over innovatie. Gerty van den Bosch Habraken en Dymphy Kees vertellen erover met aanstekelijk enthousiasme. Iedereen in de doe- en ontwikkelstand, meer mbo wordt het niet.
Nog even over mijn masterstudie. Dankzij Biesta ging ik me afvragen hoeveel vrije wil of maatschappelijke druk er eigenlijk aan het kiezen van deze studie vooraf was gegaan. En wat ik eigenlijk liever zou doen. Nu leer ik creatief schrijven.
